10 O mar

Home
Directory
10 O mar

X O MAR
O mar Portonovo, 3 de xullo Antonte, cando cheguei a beiramar, estaban os tíos de Portonovo agardando por min e    todos os curmáns tamén. Anque ti dis que estou algo frouxo do andazo, o tío di que estou coma un cachalote e   que, cando vaia a praia dous días cos seus baleatos (os curmáns), volverei feito un marraxo (o tío sabe moito de animais mariños).
   Ese día pola tarde fomos a unha praia, da que din Seíño e   Nolo que e   moi costaneira, e   tomei, como me mandaches, moito sol e   ata fixen iso que dicías da brisa mareira (aspirar ou expirar ou iso que ti dis).
   Na praia hai un lombo de area, na beira, e cando debala o mar deixa unha poza e alí pescamos moitos caranquexos. Tamén fomos ás penas cun troeiro e   un pau con engado na punta e collemos moitos camaróns e esquías. Nolo ata pescou unha nécora e eu collín tamén tres patexos e un queimacasas, pero como ese non se comen tivemos que ceibalos.
   Cando encheu o mar, puxémonos a buscar entre as olgas caixas e botellas baleiras, que boian moi ben e semellan lanchas. Pegueime con Nolo, porque el quería que foran xeiteiras e   eu bous, pero foi moi pouquiño o que berramos e   gañou el (para que lle digas a papá que sigo o seu consello de ser bo).
    As olgas danme algo de noxo, pero as que máis, os golfos e   as corres, porque os curmáns xogan con elas coma se fosen trallas e esbaran dun xeito pola cara que ata me da arrepío dicilo.
   ?nte non nos puidemos bañar, porque a auga estaba moi viva e había rellas, pero estivemos vendo romper o mar e   como a mareira daba nas penas. Ás veces alombaba tanto a auga que fuxiamos correndo, antes de que as ondas romperan e   nos deran unha boa ducha.
Hoxe puidémonos bañar porque mellorou o tempo. Foi o día que mellor o pasei. Fomos a outra praia que hai preto da casa e, desde un baixo que estaba en seco, tireime moitas veces ao bucío e   andei con tento para non romper os dentes, como ti xa me tes dito. Antes xa lle preguntei   ao tío se era un sitio perigoso e dixo que non, porque alí o fondo e    limpo e , o non ser cuberto nin terreo bravío, non hai perigo ningún; dixo que tampouco un fondo lamoso tiña coidado, pero penso que por aquí non os hai. Nadei tanto que estou cheo de maniotas