14 O vestido

14 O vestido


Lectura  O vestido   Estamos a mediar setembro.  Dona Rosario leva xa uns días preocupada, porque está a empezar o curso e  os nenos están pouco menos que espidos. É hora de ir comprando roupiñas novas, que despois hai moito apuro nas tendas.
Un xoves, pola mañá cediño, saíu toda a familia Souto cara a Santiago. Ao  mesmo chegaren, dona Rosario foi dereita a "Berce", a tenda dunha amiga súa, que vende cousas para nenos e  sempre lle fai unha gracia.  Así mercoulle a Lelo uns pantalóns.  Non lle deixou escoller  ao  neno:
-Quero estes, que son escuros e  fortes - dixo-.  Total para que aos dous días me chegue á casa coeles todos luxados e esfiañados pola cueira de andar arrastrándose..
O Lelo torcía o fociño.  El quería de mellor gana uns que tiña vestidos un moneco,  que eran longos e  que tiñan cinto.  Alí mesmo mercoulle tamén unha chaqueta azul con botóns de metal branco e  un abrigo con caparuza.  Quería levalo posto,  pero d?na Rosario mandou que lle envolvesen todo.
-Xa o estrenarás cando empece a escola- dixo.
Despois foron a "Calzados Helsinki", onde mercaron zapatos para todos.  Don Antón mercou unhas botas.  Henrique tamén mercou calzado forte.  Como as rúas de Santiago levan tanta auga no inverno...
-Para este- dixo Rosario referíndose a Lelo- déame unhas botas de amalló a  reforzadas, aínda mellor me sería mercarlle uns z?cos.  Para min que anda a couces coas pedras.  Desfailles a punteira inda ben non as calza. Déamas do trinta, así te'ñenlle para as medras.
Cando se decataron, xa tiña Carme probados pola caladiña máis de vinte pares e  aínda non sabía con que se quedar.
Ao  pasaren onda "Tecidos a Maragata" paráronse todos diante do escaparate.
A Carme leváballe os ollos unha saia escocesa que tiña posta un maniquí.
-Quero unha coma aquela - dixo inda ben non pasaran a porta para dentro. e    déronlle a probar sete ou oito, ata que atopou unha que lle sentaba ben.  Mentres tanto probaba Henrique un traxe gris a raias na sección de homes.
-Este quédame tan ben coma feito á medida nun xastre -dicíalle ao  pai-.
Téñenme que acurtar algo as perneiras do pantalón.  De paso vou mandar que lle quiten a volta, gústanme máis sen ela.
Alí mesmo mercou dona Rosario outros artigos de vestir: camisas, camisetas, calzóns e  calcetíns para os fillos: xustillos, visos e  outra roupa interior para Carmiña.
Tamén mercou para ela unhas medias de la.
Don Antón botaba man ao  seu peto valdeiro mentres baixaba por tras de Salomé e  cavilaba para si:
-¿e  agora con que pago eu un paraugas, unha pucha eun sombreiro para as festas?.
De volta para a casa guiaba Henrique o coche e  don Antón principiou a darlle son á cántiga aquela que aprenderan o ano pasado no san Froilán:
"Ponme a monteira de rizo
e   o chaleque de veludo,
os calzóns e  maila faixa
que merquei na feira en Lugo..."