15 Otero Pedrayo

Otero Pedrayo

Ramón Otero Pedrayo (1888 Trasalba - 1976), escritor prolixo, Premios Día das letras galegas 1988, creceu nunha familia fidalga e  foi  home dunhas crenzas tradicionais e  católicas.  Estudiou filosofía, letras e dereito e  colaborou  na Revista Nós.  Serviu  coma deputado nas Cortes Republicanas e  foi  catedrático de xeografía nuns institutos antes de ser desposeso da súa cátedra despois da Guerra Civil pola súa política nacionalista  galeguista. De 1950 - 1958  foi catedrático de xeografía na Universidade de Compostela e  presidente da editorial Galaxia ata a súa morte.   Coma todos os integrantes da Xercaión Nós,  Ramón Otero Pedrayo reclamou o uso de galego en todos os campos de estudio, e  incluso foi o primeiro na Península Ibe'rica que traduciu a James Joyce, e  fixoo ao galego. Cultivou todos os xéneros mais unha grande aportación súa, é  a prosa didáctica escrita en galego,   xénero pouco cultivado antes de 1920.  Entre as súas numerosas obras figuran Os camiños da vida, unha triloxía con toques autobiográficos sobre a fin da sociedade fidalga e  o desenvolvemento dunha nova sociedade en Galicia,  Guía de Galicia,  Contos de Santos e  Nadal, e  Entre a vendima e a castañeira.  O seguinte texto vén de Arredor de si   ed. Galaxia, Vigo 1970 (segunda edición). p 169.


O chófer métese polas Casas Reais, a praza do Pan, a Azabachería, a praza do Hospital, a Rúa Nova para saír á estrada de Ourense.  Adrián endexamais sentira un asoballamento igual.  As grandes laxes, as  disformes arquitecturas na noite, un cantigar de fontes, a fuga de rúas embozadas  en tebras, todo lle producía un deslumbramento, un  vertixe grave, de grandeza infinda e  ao  mesmo tempo familiar.  Adrián decatábase de que xeito se enchía no seu ser un oco ata entón angustioso, agora cheo de seguridade e  esperanza.  Na grande praza, detívose un instante.  Conta o desenrolo dos soportais do Pazo de Raxoi.  Adiviña algo maravilloso no Obradoiro: a faciana esculturada mesturábase e  erguíase sen término con arquitecturas de noite e  de estrelas. Presidían algúns ocos escuros as panzas dos pipotes.