15 A cidade

15  Lectura A Cidade   ¡Outra vez na cidade! - pensaba Henrique ao  pechar a porta do piso no que ía vivir co seu amigo Carlos todo este curso-.  A volta a Santiago supuña un novo encontro coas rúas, coas lousas e  os soportais tan característicos da construcción desta vila.

Carlos estaba xa agardando no portal,  onda o ascensor.  Os dous  ían ter que afacerse ao  tráfico, aos coches, aos autobuses.   E  unha vida totalmente distinta a da aldea á da capital.  Aquí, maiormente no centro,  todo vai máis apresa.  Nos arredores ou nos arrabaldos hai unha mestura de vila e   aldea.

Botaron a andar xuntos.

-¿A onde imos?
-Podemos dar un paseo, se queres,  -contestou Carlos-.  Ir a modiño, vendo a xente, os comercios... e , se estás de acordo, chegar ata a praza do Concello.
-Imos logo.
As beirarrúas estaban cheas de xente que  ía e  viña.  No fondo,  ao  lonxe, as árbores do xardín lembrábanlles os campos que viñan de deixar.  Tiveron que agardar nun paso de peatóns.

-¡Xa podían poñer semáforos dunha vez!, dixo Henrique botando a colilla do "Celtas" por un sumidoiro.
-Preséntate a concellal e   fai ti a proposta.  Habíancho de agradecer os guardias de tráfico polo traballo que lles quitabas. Os dous riron.  Cando conseguiron chegar á outra beirarrúa, atopáronse con dous estranxeiros, turistas, que estaban preguntando pola saída da cidade. Indicáronllela facendo acenos coas mans, porque eran suecos e  ningún dos dous sabía falar esa lingua.

Camiñando por baixo dos soportais, vendo os escaparates de tendas e librerías, ollando para as rapazas, pasóuselles o tempo.  Fora, outra vez, o primeiro día de vida na cidade.