4 Valladares Núñez

4 TEXTO LITERARIO A Filla Espúrea de Valladares Núñez

Marcial Valladares Núñez ( Vilancosta, 1821- Berres 1903) Premio Día das letras galegas 1970 escribiu unha gramática da lingua galega en 1892,  que non se publicou ata 1970, e un diccionario galego-castelán publicado en 1884.  Entre as súas obras literarias destacan Cantigueiro popular (1870) e   Maxina ou a filla espúrea (1880),obras, en certa medida,   fie'is  á  linguaxe do pobo, inda que o autor  rexeita  algunhas características  da fonética popular coma a gheada e o seseo total.

Otilia, a máis nova das señoras, rompía a marcha despois de Lelo.  Nena de dezaseis anos, esbelta coma unha abrotia era de cara longuiña, branco-sonrosada coma a  margarida das herbeiras; ollos negros e lucentes coma acibeche; nariz delgadiño, cal o pico da lavandeira, ou caudatrémula, e a súa graciosa boca semellante ao gomo da viña que empeza a abrir e amostra o tenro racimiño, amostraba tame'n filas iguais de esmaltados dentes a través de vermellos beizos.  (...) Seguía logo nun cabalo tordo a nai de Otilia, fachoeira señora duns corenta anos, seria e  algo picosa de vexigas, pero de fisionomía nada vulgar, e con trazas de bonachona.  (...) Por último, noutra fogosa mula ía a doncela  Adria, moza arrogante de trinta abrís e ollos gacios, fresca coma un poexo, alegre cal mañá de verán. Un paniño de seda, color limón, adornaba a súa cabeza, cuberta de pelo negro, coma unha amora, posto en rodetes de anchos cadrelos, e consistía o seu traxe nunha bata de carreiros azuis en fondo branco.