9 No restaurante

Capítulo 9 No restaurante

LECTURA     No restaurante  Cando lle chegou o xiro a Carlos, o compañeiro de pensión de Henrique, gardou todos os cartos nunha carteira que meteu  no peto de atrás do pantalón.  Aquel día no autobús desapareceulle a carteira, e aínda que tivo a sorte de que lla volvesen, papou un susto bo.  Para celebralo, Carlos convidou a Remedios, Mercedes e Henrique a cear na "Casa Toxilde", unha especie de restaurante de segunda.
Sentáronse os catro nunha mesa e de seguida chegou o camareiro coa carta.  Carlos leuna en voz alta:

ENTREMESES-SOPAS  CARNES-OVOS-PEIXES   CARNES-OVOS-PEIXES
Sopa                                         polo asado                       bistés  de raxo
caldo  galego                             carne asada                      bistés  de tenreira  
Consomé con ovo                    tortilla de espárragos      costelas
Ración  de  ameixas                  tortilla de xamón             lingua con tomate
Ración  de mexillóns                tortilla de chícharos         riles con xerez
fiambres                                   ovos estrelados                cocido especial da casa
gambas con allo                       pescada frita                     orella (ración)
espárragos con maionesa         pescada á cazola              fígado (ración)
calamares fritos                       pescada á galega               roxóns (ración)
calamares na súa tinta              pescadiñas enroscadas    callos
leituga                                      linguado meunier
polbo con allo                         linguado frito
pementos
ensalada rusa
fabada asturiana

SOBREMESAS
piña melocotóns queixo flan con nata froita do tempo xelado pan
Viño Ribeiro branco Viño Ribeiro tinto Ribeiro especial  Clarete corrente

O camareiro, namentres, íalles poñendo os pratos, os coitelos, as pas, os cubertos, as culleres, os vasos e   os panos de mesa.
-Se queren caldo ou sopa, tráiolles un prato fondo, se non, os dous planos supoño que lles chegarán.
-¿De que está feito o caldo galego?-  preguntou Mercedes.
-De moitas cousas: unto, uños, algo de  cachola, algo de xarrete de vaca; iso para lle dar gusto.  E logo ten grelos, fabas, patacas: como o caldo da casa.
-Pois eu quero un caldo e  bistés de raxo- dixo Mercedes.
-Eu tamén- dixo Carlos.
-Para min traia un consomé   con ovo e  un cocido especial- pediu Henrique, que pasa máis fame na pensión ca un raposo.
-Eu prefiro un caldo de primeiro e  unhas pescadiñas enroscadas de segundo- dixo Remedios.
-¿E  de sobremesa?
-De sobremesa tráianos a todos flan con nata- dixo Henrique, facendo de portavoz oficial.
-¿Viños?
-Ribeiro branco.
-A min tinto non che me disgusta- dixo Mercedes.
-Pois un día é un día; traia dúas botellas de branco e   dúas de tinto, e   un bo molete de pan de Santiago.
A comida non tardou moito, así que se puxeron os catro axiña moi ledos (polo viño) e   contentos (de estar fartos). O café acordaron tomalo nun dos cafés  do Ensanche, e   alí os rapaces completaron a festa tomando unhas copas de bagazo.
-¿Estando catro non imos ir a unha sala de festas?- dixo Carlos de súpeto, como se non fose unha das cousas que xa argallaran el e   Henrique na casa.
-Cae de caixón- dixo Henrique.
E  alí os temos no "Tebras", bailando coma parafusas, despois de pedir eles uns whiskys e  as rapazas uns "gin con laranxada".
Pero, ao cabo, a festa non rematou tan ben para Henrique como os rapaces coidaban, pois, aínda que Carlos e   Remedios acabaron algo amarteladiños, Mercedes non se animou, porque lle quería gardar ausencias ao seu mozo Xosé María.